เว็บตรงนักวิทยาศาสตร์กำลังติดตามว่าไข้หวัดใหญ่เคลื่อนตัวผ่านวิทยาเขตของวิทยาลัยอย่างไร

COLLEGE PARK, Md. — ชีวิตในวิทยาเขตมักจะท้าทายเว็บตรงนักเรียนด้วยโอกาสใหม่ๆ ในการเรียนรู้ การค้นพบ — และความใกล้ชิดกับเชื้อโรค เชื้อโรคเยอะนั่นทำให้หอพักและผู้อยู่อาศัยเป็นการทดลองทางธรรมชาติในอุดมคติเพื่อติดตามเส้นทางของเชื้อโรค Parker Kleb นักศึกษาปีที่สองจากมหาวิทยาลัยแมรีแลนด์ในคอลเลจพาร์คกล่าวว่า “คุณจัดกลุ่มเด็กวิทยาลัยให้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่เล็กมาก … เราไม่เป็นที่รู้จักว่าเป็นคนที่สะอาดที่สุด Kleb เป็นผู้ช่วยวิจัยในการศึกษาต่อเนื่องเพื่อติดตามการแพร่กระจายของไวรัสระบบทางเดินหายใจผ่านประชากรนักศึกษา เป้าหมายของการศึกษานี้คือเพื่อให้เข้าใจมากขึ้น

ว่าไวรัสเหล่านี้เคลื่อนที่ไปอย่างไร เพื่อช่วยไม่ให้เจ็บป่วย — ยิ่งกดดันมากขึ้น 

เนื่องจากฤดูกาลไข้หวัดใหญ่ในปัจจุบันกำลังอยู่ในขั้นที่บันทึกได้เลวร้ายที่สุดในสหรัฐอเมริกา

เรียกว่า “CATCH the Virus” ซึ่งย่อมาจาก Characterizing and Tracking College Health การศึกษานี้ติดตามเส้นทางของการติดเชื้อไวรัสโดยใช้ตัวอย่างเลือด ยาเช็ดจมูก และตัวอย่างลมหายใจจากนักศึกษาที่ป่วยและผู้ที่สัมผัสใกล้ชิดที่สุด (สโลแกน: ไม่ใช่การศึกษาวิจัยโดยเฉลี่ยของคุณ)

โดนัลด์ มิลตัน นักวิทยาศาสตร์การแพทย์ด้านสิ่งแวดล้อมและอาชีวอนามัย เป็นหัวหน้าโครงการ ในวันที่ผ่านมา เขาได้บรรยายการศึกษาไปยังห้องเรียนของนักศึกษาใหม่ที่เขาหวังจะรับสมัคร เขาขีดคำถามการวิจัยนี้พยายามที่จะตอบ: อะไรที่ทำให้คนอ่อนแอต่อการป่วย? อะไรทำให้พวกเขาติดเชื้อ? และพวกเขาส่งไวรัสไปยังผู้อื่นได้อย่างไร? “บางทีบ้านของคุณ ห้องของคุณอาจเกี่ยวข้องกับการที่คุณเสี่ยงที่จะติดเชื้อ” มิลตันกล่าว

เขามีผู้ชมที่เปิดกว้าง: สมาชิกของโครงการ Global Public Health 

ของ College Park Scholars การควบคุมการติดเชื้ออยู่ในซอยของพวกเขา “เราต้องป่วยหนักขนาดไหน” นักเรียนคนหนึ่งถาม เธอบอกว่าผู้ร้ายคือคนสำคัญ การศึกษาครอบคลุมการติดเชื้อทางเดินหายใจเฉียบพลันจากไวรัสไข้หวัดใหญ่ อะดีโนไวรัส โคโรนาไวรัส หรือไวรัสระบบทางเดินหายใจที่รู้จักกันในนาม RSV

สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือไข้หวัดใหญ่ “ไข้หวัดใหญ่มีความสำคัญสำหรับทุกคน” มิลตันกล่าว ไข้หวัดใหญ่แพร่ระบาดในมนุษย์ได้ 3 ทาง คือ การสัมผัส การไอและจามซึ่งปล่อยละอองที่มีไวรัสจากปอดลงสู่พื้นผิว และละอองลอย ละอองขนาดเล็กที่ลอยอยู่ในอากาศที่สามารถสูดดมได้ ( SN: 6/29/13, p. 9 )

วิธีการแพร่เชื้อแต่ละโหมดเหล่านี้มีส่วนช่วยในการแพร่กระจายของไวรัสได้มากน้อยเพียงใดนั้นเป็นจุดที่ถกเถียงกันอย่างดุเดือด มิลตันกล่าว และนั่นทำให้การควบคุมการติดเชื้อทำได้ยากโดยเฉพาะในโรงพยาบาล “ถ้าเราไม่เข้าใจว่า [ไวรัส] แพร่กระจายอย่างไร ก็ยากที่จะมีนโยบายที่จะได้ผลจริงๆ”

จับลมหายใจของคุณอุปกรณ์นี้เรียกว่า Gesundheit-II รวบรวมละอองละอองจากลมหายใจออก การตรวจหาเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ในตัวอย่างลมหายใจเหล่านี้บ่งชี้ว่าการหายใจเพียงอย่างเดียวก็สามารถแพร่เชื้อไข้หวัดใหญ่ได้

UMD SCHOOL OF PUBLIC HEALTH

มิลตันและเพื่อนร่วมงานรายงานเมื่อเร็วๆ นี้ว่าคนที่เป็นไข้หวัดใหญ่สามารถหลั่งอนุภาคไวรัสติดเชื้อได้เพียงแค่หายใจ จากตัวอย่างละอองลอยละเอียด 134 ตัวอย่างที่ถ่ายเมื่อผู้ป่วยหายใจได้ตามปกติ 52 ตัวอย่างมีไวรัสไข้หวัดใหญ่ติดเชื้อ – หรือร้อยละ 39 ตามการศึกษาที่ตีพิมพ์ออนไลน์ 18 มกราคมใน รายงานการประชุม ของNational Academy of Sciences นักวิจัยกล่าวว่าอนุภาคละอองลอยละเอียดของของเหลวในทางเดินหายใจมีเส้นผ่านศูนย์กลางไม่เกิน 5 ไมครอน ซึ่งมีขนาดเล็กพอที่จะลอยอยู่ในอากาศและอาจส่งผลต่อการแพร่กระจายของไข้หวัดใหญ่ในอากาศ

แอนดรูว์ เปคอสซ์ นักไวรัสวิทยาจากมหาวิทยาลัยจอห์น ฮอปกิ้นส์ ผู้ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับการศึกษานี้ กล่าวว่า “นี่อาจหมายความว่าเพียงแค่มีมารยาทในการไอและจามที่ดี — การจามหรือไอเข้าไปในเนื้อเยื่อ — อาจไม่เพียงพอที่จะจำกัดการแพร่กระจายของไข้หวัดใหญ่ “แค่นั่งอยู่ในสำนักงานแล้วหายใจเข้าก็เติมเชื้อไข้หวัดใหญ่ในอากาศได้”

การศึกษา CATCH มีวัตถุประสงค์เพื่อค้นหาว่าสิ่งที่อยู่ในอากาศกำลังจับใจหรือไม่ ในหอพักของมหาวิทยาลัยแมริแลนด์ 2 แห่ง เซ็นเซอร์คาร์บอนไดออกไซด์จะวัดปริมาณอากาศที่มาจากการหายใจออกของผู้คน นอกจากนี้ การทดสอบในห้องปฏิบัติการยังวัดว่านักเรียนที่ป่วยด้วยไวรัสแพร่กระจายไปในอากาศมากน้อยเพียงใด ในการเก็บตัวอย่างเหล่านี้ นักเรียนต้องนั่งในอุปกรณ์ขนาดเท่าตู้ขายตั๋วที่เรียกว่า Gesundheit-II และสูดหายใจเข้าไปในกรวยขนาดยักษ์ ข้อมูลเหล่านี้สามารถช่วยนักวิจัยประเมินการได้รับไวรัสในอากาศของนักเรียน Milton กล่าว

ชุดข้อมูลสำคัญอีกชุดหนึ่งมาจากการทดสอบดีเอ็นเอของไวรัสที่ติดไวรัสของนักเรียน “ไวรัสกลายพันธุ์ได้เร็วพอสมควร” มิลตันกล่าว ดังนั้นยิ่งมีการย้ายผู้คนมากเท่าใด การเปลี่ยนแปลงก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ด้วยการรวมสายโซ่โมเลกุลของการแพร่เชื้อเข้ากับสายโซ่ทางสังคมของการแพร่เชื้อ นักวิจัยจะพยายาม “กำหนดว่าใครติดเชื้อใคร ที่ไหน และอย่างไร” มิลตันกล่าว

เป้าหมายคือการลงทะเบียนนักเรียน 130 คนใน CATCH เป็นที่สงสัยว่าพวกเขาทั้งหมดจะป่วย แต่ไม่มีนักเรียนจำนวนมากจากกลุ่มแรกนี้ที่จำเป็นต้องเริ่มต้นลูกบอลกลิ้ง Jennifer German นักไวรัสวิทยาและผู้ประสานงานการมีส่วนร่วมของนักเรียน CATCH กล่าว “สำหรับทุกกรณีดัชนีที่มีการติดเชื้อที่เราสนใจ เรากำลังติดตามผู้ติดต่อเพิ่มเติมสี่ราย” เธอกล่าว “แล้วถ้าผู้ติดต่อรายใดป่วย เราจะติดต่อพวกเขาเป็นต้น”เว็บตรง / บาคาร่าเว็บตรง